ԴԵԿՏԵՄԲԵՐԻ 31. «ԿԱՆՉԵԼՈՎ ԱՍՏԾՈ ՕՐՀՆՈՒԹՅՈՒՆԸ» Ամեն ժամանակ օրհնության զոհ մատուցենք Այն քահանայական օրհնության գագաթնակետը, որ Ահարոնն ու իր հետնորդները պետք է հռչակեին Իսրայելի ժողովրդի վրա, հետևյալ խոսքերի մեջ է. «Եվ իմ անունը Իսրայելի որդիների վրա պիտի դնեն, և ես կօրհնեմ նրանց» (Թվեր 6:27)։ Հաճախ ամենաարդյունավետ աղոթքները, որ կարող ենք մատուցել այլ մարդկանց համար, այն աղոթքներն […]
ԴԵԿՏԵՄԲԵՐԻ 30. «ՓԱՌԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ԼՌԵՑՆՈՒՄ Է ՍԱՏԱՆԱՅԻՆ» Ամեն ժամանակ օրհնության զոհ մատուցենք Փառաբանությունը հոգևոր զենք է, որը կարող ենք օգտագործել սատանային լռեցնելու համար։ Հավանաբար սրանից ավելի կարևոր փաստ չկա Ասվածաշնչում։ Գործնական քրիստոնեական կյանք ապրելու տեսանկյունից՝ Աստված քեզ միջոց է տվել սատանայի բերանը փակելու համար։ Սաղմոս 8:2-ն ասում է. «Երեխաների և կաթնակերների բերանից զորություն պատրաստեցիր քո թշնամիների […]
ԴԵԿՏԵՄԲԵՐԻ 28. «ՓԱՌԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ ԱՆԱՊԱՏՈՒՄ» Ամեն ժամանակ օրհնության զոհ մատուցենք Երբ Երկրորդ աշխարհամարտի ժամանակ ծառայում էի բրիտանական բանակում, ինձ կայանեցին Հյուսիսային Աֆրիկայի անապատներում։ Անապատում կյանքի պայմանների մի բացասական հատկանիշ կա. այնտեղ լինողները հակված են բողոք ու տրտունջ հրահրելու։ Այս բանն Իսրայելի հետ շատ անգամ է պատահել, և այդ փաստը հաճախ Աստծո դատաստանն ու զայրույթն է բերել […]
ԴԵԿՏԵՄԲԵՐԻ 27. «ՎԱՐԱԿԻՉ ՓԱՌԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ» Ամեն ժամանակ օրհնության զոհ մատուցենք։ Եկե՛ք Սաղմոս 34-ում նայենք Դավիթ թագավորի օրինակին։ Սաղմոսի նախաբանն ասում է. «Դավթի սաղմոս, երբ նա իր կերպարանքը փոխեց Աբիմելեքի առաջ, ով նրան վտարեց, և նա գնաց»։ Իր կյանքի այս հատվածում Դավիթը փախստական էր իր սեփական երկրից։ Սավուղ թագավորը փորձում էր սպանել նրան, այդ պատճառով էլ Դավիթն […]
ԴԵԿՏԵՄԲԵՐԻ 26. «ԾԱՆՐԱԳԻՆ ԶՈՀԱԲԵՐՈՒԹՅՈՒՆ» Ամեն ժամանակ օրհնության զոհ մատուցենք Եկե՛ք Առակաց գրքից մի հատված նայենք, որն ընդգծում է մեր բերանով ասված խոսքերի կարևորությունը․ «Մահն ու կյանքը լեզվի ձեռքին է, և նրան սիրողը կուտի նրա պտուղը»։ Առակաց 18:21 Լեզվի գործածումից երկու բան է գալիս՝ մահ և կյանք։ Եթե մենք տրտնջում ենք և վատն ենք ու եսակենտրոն, […]
Ամեն ժամանակ օրհնության զոհ մատուցենք Հիսուսի խաչը վերացնում է անձը և աշխարհը հաճեցնելու խոչընդոտները։ Այնուհետև մեզ վրա այլևս ազդեցություն չի գործում այն, ինչ կատարվում է մեր շուրջը. մեր տրամադրությունը, խնդիրներն ու մասնավոր անհաջողությունները դադարում են մեզ վրա ազդել։ Ինչ կատավում է այս աշխարհում և մեր շուրջը, այլևս չի հուզում մեզ։ Կարող ենք նստել և լսել […]
ԴԵԿՏԵՄԲԵՐԻ 24. «ԳՈՀԱՑՈՂ ՇՐԹՈՒՆՔՆԵՐ» Ամեն ժամանակ օրհնության զոհ մատուցենք Սա Եբրայեցիների նամակի տասներկուերորդ և վերջին «Եկե՛ք» վճիռն է. «Ուստի նրա (Հիսուսի) ձեռքով ամեն ժամանակ Աստծուն օրհնության զոհ մատուցենք, այսինքն՝ նրա անունը դավանող շրթունքների պտուղը» (Եբրայեցիներին 13:15): Ըստ իս, այս վճիռը շատ տեղին է և գեղեցիկ, քանի որ այն մի բան է, որը պետք է անդադար […]
Եկե՛ք բանակատեղից դուրս գնանք նրա մոտ Եսայա 53:2-ը տալիս է երկրի վրա Հիսուսի վաղ տարիների մարգարեական նկարագրությունը. «Որովհետև նա մատաղատունկի պես դուրս եկավ Նրա առաջ, և արմատի պես՝ ծարավոտ երկրից. ո՛չ կերպարանք ուներ, ո՛չ էլ վայելչություն, և մենք տեսանք նրան, և մի տեսք չկար, որ ախորժեինք»։ Մանկությունից մինչև չափահասություն Հիսուսը մեծացավ մատաղատունկի պես՝ ուղիղ և […]
ԴԵԿՏԵՄԲԵՐԻ 22. ԸՆԴՈՒՆԵԼՈՎ «ՏԻՐՈՋ ԲԱԶՈՒԿԸ» Եկե՛ք բանակատեղից դուրս գնանք Նրա մոտ Եսայա 53-րդ գլուխն սկսվում է այն վտանգի մասին նախազգուշացմամբ, որ այս մարգարեական պատգամին, որն Աստված տվեց Եսայային, շատերը չեն հավատա. «Ո՞վ հավատաց մեր լուրին, և Տիրոջ բազուկն ու՞մ հայտնվեց» (Եսայա 53:1)։ Նախորդ խոսքերում նկարագրված (տե՛ս Եսայա 52:13-15) և իր մարգարեության մեջ կանխասացված Տիրոջ Ծառան […]
ԴԵԿՏԵՄԲԵՐԻ 21. «ՆՐԱ ՎՏԱՐՈՒՄԸ, ՄԵՐ ԸՆԴՈՒՆԵԼՈՒԹՅՈՒՆԸ» Եկե՛ք բանակատեղից դուրս գնանք նրա մոտ Ղևտացիների գրքի տասնվեցերորդ գլխում կարդում ենք Քավության օրվա մասին, մասնավորապես՝ ազատ արձակվող նոխազի մասին։ Այդ օրվա համար երկու նոխազ էր անհրաժեշտ։ Նոխազներից մեկը մեղքի զոհի համար էր, և այն սպանվում էր։ Մյուսը, որ կոչվում էր ազատ արձակվող նոխազ (Ղևտացիներին 16:8), անապատ էր տարվում։ […]