ՆՈՅԵՄԲԵՐԻ 26. «Ի ՀԱՅՏ ԲԵՐԵԼ ԼԱՎԱԳՈՒՅՆԸ» Իրար նկատմամբ զգույշ լինենք։ «Եվ իրար նկատմամբ զգույշ լինենք՝ իրար սիրո ու բարի գործերի մղելով։ Եվ մեր՝ իրար հետ հավաքվելը չթողնենք, ինչպես ոմանց սովորությունն է, այլ իրար հորդորենք, և այնքան ավելի, որքան տեսնում եք, որ օրը մոտեցել է»։ Եբրայեցիներին 10:24-25 Հիմա պիտի նայենք ութերորդ «Եկե՛ք» քայլը, որը գտնվում է […]

Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանությունը Եբրայեցիներին 11-րդ գլխում մենք գտնում ենք հավատի սահմանումը։ Հավատը միակ բառն է, որի սահմանումը պարզորոշ կերպով ձևակերպված է Աստվածաշնչում։ «Հավատն էլ հուսացված բաների հաստատումը ու չերևացող բաների ապացույցն է» (Եբրայեցիներին 11:1)։ Այստեղ հավատի և հույսի միջև հարաբերություն ենք տեսնում։ Հավատն այստեղ է և հիմա է, իսկ հույսը ապագայի համար […]

Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանությունը Մենք պետք է շեշտենք հավատի կենսական կարևորությունը։ Ես քեզ կասեմ, այն, ինչ Հիսուսն ասաց Պետրոսին. «Բայց ես քեզ համար աղոթեցի, որ քո հավատը չպակասի» (Ղուկաս 22:32)։ Հավատը գլխավոր պարտադիր պայմանն է Աստծուն պատկանելու և զավակ լինելու Աբրահամին, ով «ով թլփատության հայր է ոչ միայն նրանց, ովքեր թլփատությունից են, այլ […]

ՆՈՅԵՄԲԵՐԻ 23. «ՃԱԿԱՏԱՄԱՐՏ ԽՈՍՏՄԱՆ ՀԱՄԱՐ» Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանություն։ Ամեն անգամ, երբ բժշկության ծառայություն եմ անցկացրել, սովորաբար խնդրել եմ մարդկանց, որ վերոնշյալ դավանությունն անեն, որպեսզի այն նրանց պատրաստ դարձնի բժշկության համար։ Թույլ տվեք բացատրել։ Եթե երիկամների խնդիր ունեք, ապա պետք է դավանեք. «Հիսուսն ինքը (հիշե՛ք, որ շեշտը նրա վրա է) վերցրեց իմ տկարություններն […]

Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանությունը ճիշտ դավանություն անելու և այն անսայթաք ու պինդ բռնելու սկզբունքի հետ կապված՝ եկեք նայենք Աբրահամի օրինակին, ինչպես որ Պողոսը պատկերում է նրան։ Աբրահամը լավագույն օրինակներից մեկն է, որ անսայթաք մնաց։ Ինչպես Պողոսն է գրում․ <<Եվ հավատով չթուլացավ, այսինքն՝ իր մարմնին չնայեց, որ արդեն մեռած էր՝ ինքը հարյուր տարեկան լինելով, […]