Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանությունը Եբրայեցիներին 3:1-ը մեզ խրատում է, որ ճիշտ դավանություն անենք։ Այնուհետև, Եբրայեցիներին 4:14-ն ասում է, որ մեր «դավանությունը պինդ բռնենք»։ Երբ Աստվածաշունչը Հիսուսին մեր Քահանայապետն է կոչում, մենք անմիջապես գիտակցում ենք, որ մեր անունից արվող նրա ծառայությունը կազմվում է ըստ մեր դավանությունների։ Մեր դավանությունը պինդ բռնել նշանակում է, որ չպետք […]

Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանությունը Քրիստոնյաների մեծ մասը հավատի և սիրո վերաբերյալ շատ քարոզներ է լսել, սակայն, շատ դեպքերում, նրանք համեմատաբար քիչ են լսել հույսի մասին։ Ես էլ նման կարգավիճակում էի շատ տարիներ առաջ, երբ մեծապես ունեի Աստծո օգնության կարիքը։ Հավատի վերաբերյալ շատ պատգամներ էի լսել, որոշ քարոզներ էլ՝ սիրո վերաբերյալ, սակայն հատկապես իմ […]

Մոտենանք Սրբարանին Երբ քահանան խնկով և արյունով Սրբարան էր մտնում, նա պետք է յոթն անգամ ցողեր արյունը ողորմության աթոռի վրա, որը քավության պատկերն էր, ինչպես նաև յոթն անգամ՝ ողորմության աթոռի առջև։ Աստծո կանոնակարգը բոլորովին առանձնահատուկ էր. ոչ թե վեցն անգամ, ոչ թե ութն անգամ, այլ՝ յոթն անգամ։ Այնուհետև, Եսայայի գրքում գտնում ենք Հիսուսի զոհաբերության մարգարեական […]

Մոտենանք Սրբարանին։ Հին Կտակարանում Ղևտացիների գիրքը պարունակում է Իսրայելի՝ ահարոնյան քահանայության ծիսակարգերը։ Տերն ասաց. «Որովհետև մարմնի հոգին արյան մեջ է, և Ես ձեզ տվեցի այն, որ սեղանի վրա ձեր հոգիների համար քավություն անեք, որովհետև արյունն է, որ քավություն է անում իր մեջ եղող հոգով» (Ղևտացիներին 17:11)։ Դա մի զարմանահրաշ մարգարեություն է, որը Հիսուսի միջոցով իրականացավ […]

Մոտենանք Սրբարանին Հին Կտակարանը կանխավ ցույց է տալիս, թե ինչպես պետք է Հիսուսը վճարեր գինը և կատարեր վերջնական զոհաբերությունը։ Այն ցույց է տրվում Քավության օրվա արարողության մեջ, որը մանրամասնորեն նկարագրված է Ղևտացիներին 16-ում։ Քահանայապետը տարին միայն մեկ անգամ պետք է մտներ Սրբարան՝ Սրբության Սրբոց։ Նա պետք է իր հետ երկու բան վերցներ. խնկով լցված բուրվառը, […]