ՍԵՊՏԵՄԲԵՐԻ 10. «ՍԻՐՈ ԱԶԱՏՈՒԹՅՈՒՆԸ» Ինչպես որ հայրը գթում է իր որդիներին, այնպես էլ Աստված գթում է ինձ «Բայց նա, ով թափանցում է ազատության կատարյալ օրենքի մեջ և նրա մեջ մնում, նա մոռացուկ լսող չի լինում, այլ՝ գործ կատարող. նա իր կատարելով երանելի է։ Հակոբոս 1:25 «Արդ եթե թագավորական օրենքը գրվածի պես կատարեք՝ «Քո ընկերոջը քո […]
ՍԵՊՏԵՄԲԵՐԻ 9. «ԻՄ՝ ՉԱՓԱԶԱՆՑ ՄԵԾ ՎԱՐՁՔԸ» Իմ Հայրը գիտի, թե ինչի կարիք ունեմ, նույնիսկ նախքան ես կխնդրեմ Նրանից «Որվհետև արծաթասիրությունն ամեն չարիքների արմատն է, որին մի քանիսն անձնատուր լինելով՝ հավատից մոլորվեցին ու իրենց անձերը շատ ցավերով խոցեցին»։ 1-ին Տիմոթեոս 6:10 Արծաթասիրությունն ամեն չարիքների արմատն է։ Հենց որ թույլ տվեցինք, որ արծաթասիրությունը գա մեր կյանքի մեջ, […]
ՀՈՒԼԻՍԻ 25. «ՆՐԱ ԿԱՄՔԸ ՄԵԶ ՀԱՄԱՐ» Ես սուրբ եմ «Նաև մենք, մեր մարմնավոր հայրերին խրատով ունենալով, նրանցից ամաչում էինք. չէ՞ որ առավել ևս հոգիների Հորը պետք է հնազանդվենք, որ ապրենք։ Որովհետև սրանք որոշ ժամանակ իրենց հաճելի երևացածի պես էին խրատում, բայց նա՝ օգուտի համար, որպեսզի նրա սրբությանը մասնակից լինենք»։ Եբրայեցիներին 12:9-10 Աստված ցանկանում է, որ […]
ՀՈՒԼԻՍԻ 24. «ԿԱՆՉՎԱԾ ՍՈՒՐԲԵՐ» Ես սուրբ եմ Հռոմեացի հավատացյալներին Պողոսը նկարագրում է որպես «Աստծու սիրելիներ, կանչված սուրբեր» (Հռոմեացիներին 1:7): Հիշե՛ք, որ սրբությունը ոչ թե մի ինչ-որ հավելյալ որակավորում է, որը շատ քիչ քրիստոնյաներ կարող են ձեռքբերել, այլ սրբություն բոլորը պետք է ունենան։ Պողոսը չէր հանդիսանում ինչ-որ հատուկ «բարձրակարգ» հոգևորներից մեկը, ովքեր ընթանում են մեզ համար […]
ՀՈՒԼԻՍԻ 23. «Ի՞ՆՉ Է ՍՐԲՈՒԹՅՈՒՆԸ» Ես սուրբ եմ Սրբության վերաբերյալ հսկայական թյուրիմացություն կա։ Շատ քրիստոնյաներ փորձում են հասնել սրբության ինչ-որ բաներից իրենց հետ պահելու ճանապարհով։ Նրանք մտածում են. «Եթե ես այս կամ այն չանեմ, ուրեմն սուրբ եմ»։ Սակայն դա կապ չունի սուրբ լինելու հետ։ Կան բաներ որոնք սուրբ լինելու դեպքում չպետք է անես, սակայն ճիշտ […]
ՀՈՒԼԻՍԻ 22. «ԱՍՏՎԱԾ ԴՐԵՑ ՄԵԶ» Ես Քրիստոսի մարմնի անդամ եմ «Ինչպես որ մարմինը մեկ է ու շատ անդամներ ունի, և մեկ մարմնի բոլոր անդամները շատ լինելով՝ մարմինը մեկ է, այնպես էլ Քրիստոսը։ …Որովհետև մարմինն էլ մեկ անդամ չէ, այլ՝ շատ։ Եթե ոտքն ասի. «Քանի որ ձեռք չեմ, մարմնից չեմ», մի՞թե դրանով մարմնից չի լինի։ Եվ […]
ՀՈՒԼԻՍԻ 21. «ՄԻՄՅԱՆՑ ՀԵՏ ՃԻՇՏ ՎԱՐՎԵԼ» Ես Քրիստոսի մարմնի անդամ եմ Կյանքը լի է ամեն տեսակ մարդկանցով։ Պարզապես ինչ-որ մեկի արտաքին տեսքին նայելիս դու գուցե ասես. «Նա ինձ այնքան էլ չի հուզում»։ Դու կարող ես նայել հայելու մեջ և հավանաբար նույն բանը կասես քո մասին։ Սակայն մենք կարիք ունենք նայելու մակերևույթից այն կողմ և տեսնելու […]
ՀՈՒԼԻՍԻ 20. «ՄԻԱՍՆԱԲԱՐ ԳՈՐԾԵԼՈՎ» Ես Քրիստոսի մարմնի անդամ եմ «Որովհետև Աստծու շնորհով, որ տրված է ինձ, ասում եմ ձեզանից յուրաքանչյուրին. ձեր անձի մասին ավելի մտածում մի՛ ունեցեք, քան արժան է մտածել, այլ մտածել պարկեշտ մնալ այնպես, ինչպես որ Աստված ամեն մեկին հավատի չափը բաժանեց։Որովհետև ինչպես որ մեկ մարմնի մեջ շատ անդամներ ունենք, և այդ բոլոր […]
ՀՈՒԼԻՍԻ 19. «ՄԻԱՀՅՈՒՍՎԱԾ» Ես Քրիստոսի մարմնի անդամ եմ 1-ին Կորնթացիներին 12-ում Պողոսը մատնանշում է, որ յուրաքանչյուր անդամ մյուսից կախում ունի։ Ոչ մի անդամ անկախ չէ մնացածից։ Աչքը չի կարող ձեռքին ասել. «Դու ինձ պետք չես»։ Գլուխը չի կարող ասել ոտքին. «Դու ինձ պետք չես»։ Նույնիսկ ամենատկար անդամները կարող են իրականում ամենակարևորները լինել։ Մարդկային մարմնի ոչ […]
ՀՈՒԼԻՍԻ 18. «ԻՄ ԱՌԱՆՁՆԱՀԱՏՈՒԿ ՏԵՂԸ» Ես Քրիստոսի մարմնի անդամ եմ Հիսուսն ասաց, որ «եթե մանանեխի հատիկի չափ հավատ» ունենանք, ապա կարող ենք սարը տեղաշարժել (տես՝ Մատթեոս 17:20): Խնդիրը ոչ թե քո հավատքի չափաքանակն է, այլ՝ որակը։ Հավատքը տրվում է նրանց, ովքեր գործնական են ու խոնարհ։ Ինչու՞ է Աստված քեզ հավատքի առանձնահատուկ չափ տալիս (տես՝ Հռոմեացիներին […]