ՅՈԲ33
- 1Բայց սակայն մէկ լսիր իմ խօսքը, ով Յոբ, եւ իմ բոլոր ասածներին ականջ դիր։
- 2Ահա հիմա բացել եմ բերանս, թող լեզուս խօսէ քիմքումս։
- 3Սրտիս ուղղութեամբն են խօսքերս. Եւ շրթունքներիս գիտութիւնը մաքուր խօսում են։
- 4Աստուծոյ հոգին է ստեղծել ինձ, եւ Ամենակարողի շունչը՝ ինձ կեանք տուել։
- 5Եթէ կարող ես, պատասխան տուր ինձ. Պատրաստուիր առաջիս կանգնիր։
- 6Ահա ես ասածիդ պէս Աստուծոյ համար լինիմ. Ես էլ եմ ցեխից կազմուած։
- 7Ահա թող իմ երկիւղը քեզ չ’զարհուրեցնէ, եւ իմ ճնշումը քեզ վերայ չ’ծանրանայ։
- 8Արդարեւ ասել ես ականջիս, եւ ես լսեցի խօսքերի ձայնը.
- 9Թէ մաքուր եմ ես՝ առանց յանցանքի. Անարատ եմ ես, անօրէնութիւն չ’ունիմ.
- 10Ահա Նա պատճառանք է գտնում ինձ վերայ, ինձ թշնամի է համարում իրան։
- 11Ոտքերս դրել է կոճղում, դիտում է բոլոր շաւիղներս։
- 12Ահա դու այս բանում արդար չես. Ես քեզ պատասխանեմ. Որովհետեւ Աստուած մարդիցը մեծ է։
- 13Ի՞նչու համար ես վիճում նորա հետ, որ իր բոլոր գործքերի համար պատասխան չի տալ։
- 14Սակայն մէկ անգամ կ’խօսէ Աստուած, եւ միւսանգամ. Բայց մարդս ուշադրութիւն չէ անում,
- 15Երազում՝ գիշերի տեսիլքում, մարդկանց վերայ խոր քուն ընկնելիս, անկողինի վերայ քնելիս։
- 16Այն ժամանակ նա բանում է մարդկանց ականջը, եւ նորանց խրատելով կնքում է,
- 17Որ մարդիս հեռացնէ վատ գործից, եւ ամբարտաւանութիւնը ծածկէ մարդից։
- 18Որ ետ պահէ նորա հոգին կորուստից, եւ նորա կեանքը՝ սրով անցնելուց։
- 19Նա խրատվում էլ է ցաւով իր անկողնի վերայ, եւ նորա ոսկորների կռիւը սաստիկ է լինում։
- 20Եւ նորա կեանքը զզվում է հացից, եւ նորա հոգին՝ ցանկալի կերակուրից։
- 21Նա վերջացնում է նորա միսը, որ էլ չէ երեւում. Եւ դուրս են ցցվում նորա ոսկորները, որ առաջ չէին երեւում։
- 22Եւ նորա անձը մօտենում է կորստեան, եւ նորա կեանքը՝ սպանողներին։
- 23Եթէ նորա համար կայ մի միջնորդող հրեշտակ, հազարից գերազանցող մէկը, որ իմացնէ մարդիս նորա ուղղութիւնը.
- 24Այն ժամանակ նա ողորմում է նորան եւ ասում. Ազատիր նորան կորուստն իջնելուց. Ես քաւութիւն եմ գտել։
- 25Այն ժամանակ նորա մարմինը փափուկ կ’լինի երեխայի մարմնից, նա ետ կ’դառնայ իր մանկութեան օրերին։
- 26Աստուծուն կ’աղօթէ, եւ նա նորան կ’ընդունէ, եւ նա կ’տեսնէ նորա երեսը ուրախութեամբ. Եւ այսպէս նա ետ է տալիս մարդիս նորա արդարութիւնը։
- 27Նա նայում է մարդկանց վերայ. Եւ եթէ նա ասէ. Մեղք գործեցի, եւ ուղիղը ծռեցի, եւ նա ինձ հատուցում չ’արաւ.
- 28Նա ազատել է իմ հոգին կորուստն իջնելուց, եւ իմ կեանքը լոյսով կ’զուարճանայ։
- 29Ահա այս ամենը Աստուած անում է մարդիս հետ երկու եւ երեք անգամ։
- 30Որ նորա հոգին ետ դարձնէ կորուստից կեանքի լոյսովը լոյսի մէջ։
- 31Ականջ դիր, Յոբ, լսիր ինձ. Լուռ կաց, եւ ես խօսեմ։
- 32Եթէ խօսք կայ, պատասխանիր ինձ. Ասիր, որ փափաքում եմ քեզ արդարացնել։
- 33Եթէ չ’կայ, լսիր ինձ. Լռիր եւ ես քեզ իմաստութիւն սովորեցնեմ։