ՄԱՅԻՍԻ 28. «ՀՈԳԵՎՈՐ ԿՅԱՆՔ. ՀԱՐԱԲԵՐՈՒԹՅՈՒՆ ԱՍՏԾՈ ՀԵՏ» Հիսուսը մահացավ, որպեսզի մենք հավիտյան միանանք Աստծուն Այն բանից հետո, երբ Պետրոսն իր սուրը գործածեց ի պաշտպանույթւուն Հիսուսի, որպեսզի նա չձերբակալվի Գեթսեմանի պարտեզում, Հիսուսն ասաց. «Սուրդ դի՛ր պատյանի մեջ։ Այն բաժակը, որ իմ Հայրը տվեց ինձ, ես այն չխմե՞մ» (Հովհաննես 18:11)։ Հիսուսը մինչև վերջ խմեց այդ բաժակը։ Գիտե՞ք՝ […]
ՄԱՐՏԻ 19. «ԱՆՁՆԱԿԱՆ ԱՍՏՎԱԾ» Իմ մարմինը Տիրոջ համար է, և Տերը իմ մարմնի համար։ Մի ժամանակ ես Բրիտանիայի ամենամեծ համալսարանի պրոֆեսոր էի և որոշակի նվաճումների և ակադեմիական պատվանշանի արժանացա։ Շատ կերպերով ես մտավոր հարուստ գիտելիքներ ձեռք բերեցի։ Սակայն ես ինտելեկտուալ առումով ցածրացված չեմ զգում ասելու, որ հավատում եմ արարչագործության աստվածաշնչյան տեսությանը։ Մինչ Աստվածաշնչին հավատալը, ես […]
ՄԱՐՏԻ 7. «ՀՆԱԶԱՆԴՎԱԾ ԱՍՏԾՈՒՆ» Իմ մարմնի անդամներն արդարության գործիքներ են՝ հնազանդված Աստծուն՝ Նրան ծառայելու և փառավորելու համար։ Պողոսն ասաց. «Սրա համար թող մեղքը ձեր մահկանացու մարմնի մեջ չթագավորի, որ նրա ցանկություններին հնազանդվեք։ Եվ ձեր անդամները որպես անիրավության գործիք մի՛ հանձնեք մեղքին, այլ ձեր անդամները ներկայացրեք Աստծուն, որպես մեռելներից կենդանացածներ, և ձեր անդամները՝ արդարության գործիք՝ Աստծուն» […]
ԴԵԿՏԵՄԲԵՐԻ 31. «ԿԱՆՉԵԼՈՎ ԱՍՏԾՈ ՕՐՀՆՈՒԹՅՈՒՆԸ» Ամեն ժամանակ օրհնության զոհ մատուցենք Այն քահանայական օրհնության գագաթնակետը, որ Ահարոնն ու իր հետնորդները պետք է հռչակեին Իսրայելի ժողովրդի վրա, հետևյալ խոսքերի մեջ է. «Եվ իմ անունը Իսրայելի որդիների վրա պիտի դնեն, և ես կօրհնեմ նրանց» (Թվեր 6:27)։ Հաճախ ամենաարդյունավետ աղոթքները, որ կարող ենք մատուցել այլ մարդկանց համար, այն աղոթքներն […]
Պինդ բռնենք շնորհը Գոհանալը Սուրբ Գրքի անմիջական պատվերն է. եթե չենք գոհանում, ապա մենք անհնազանդ ենք (տե՛ս 1-ին Թեսաղոնիկեցիներին 5:18)։ Քրիստոնեական կյանքի այլ կարևորագույն վերաբերմունքների նման գոհունակությունը նույնպես ծնվում է կամքի մեջ, այլ ոչ թե զգացումների մեջ։ Շնորհակալ լինելու համար պարտադիր չէ շնորհակալ զգալ։ Ովքեր երեխաներ ունեն, նրանք երեխաներին սովորեցնում են ասել «շնորհակալություն»։ Բրիտանիայում երեխաները […]
Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանությունը Եբրայեցիներին 3:1-ը մեզ խրատում է, որ ճիշտ դավանություն անենք։ Այնուհետև, Եբրայեցիներին 4:14-ն ասում է, որ մեր «դավանությունը պինդ բռնենք»։ Երբ Աստվածաշունչը Հիսուսին մեր Քահանայապետն է կոչում, մենք անմիջապես գիտակցում ենք, որ մեր անունից արվող նրա ծառայությունը կազմվում է ըստ մեր դավանությունների։ Մեր դավանությունը պինդ բռնել նշանակում է, որ չպետք […]
Մոտենանք Սրբարանին։ Հին Կտակարանում Ղևտացիների գիրքը պարունակում է Իսրայելի՝ ահարոնյան քահանայության ծիսակարգերը։ Տերն ասաց. «Որովհետև մարմնի հոգին արյան մեջ է, և Ես ձեզ տվեցի այն, որ սեղանի վրա ձեր հոգիների համար քավություն անեք, որովհետև արյունն է, որ քավություն է անում իր մեջ եղող հոգով» (Ղևտացիներին 17:11)։ Դա մի զարմանահրաշ մարգարեություն է, որը Հիսուսի միջոցով իրականացավ […]
Մոտենանք Սրբարանին Պողոսը Եփեսոսի եկեղեցուն (ինչպես նաև մեզ բոլորիս) գրեց. «Բայց Աստված, որ հարուստ է ողորմությամբ, իր առատ սիրո համար, որով մեզ սիրեց, երբ մեռած էինք հանցանքներում, մեզ Քրիստոսի հետ կենդանացրեց։ …Նրա հետ մեզ հարություն տվեց և նրա հետ նստեցրեց երկնքում՝ Քրիստոս Հիսուսով»։ Եփեսացիներին 2:4-6 Ուշադրությու՛ն դարձրեք Հիսուսի հետ նույնանալու այս երեք փուլերին։ Առաջին, մենք […]
Մոտենանք Սրբարանին Ըստ Եբրայեցիներին 10:22-ի՝ անհրաժեշտ է չորս պարտադիր պայման կատարել՝ ողորմության աթոռին և Սրբարանի գահին մոտենալու համար։ Նախ պետք է «ճշմարիտ սիրտ» ունենալ, երկրորդ՝ «լիակատար հավատ», երրորդ՝ «մեր սրտերը չար խղճմտանքից մաքրված», և չորրորդ՝ «մեր մարմինը մաքուր ջրով լվացված»։ Եկե՛ք հակիրճ անդրադառնանք սրանցից յուրաքանչյուրին․ 1. Ճշմարիտ սիրտ. մենք Աստծուն մոտենում ենք մեր սրտով, այլ […]
ՆՈՅԵՄԲԵՐԻ 13 «ՆՈՐ ԵՎ ԿԵՆԴԱՆԻ ՃԱՆԱՊԱՐՀ» Մոտենանք Սրբարանին Սրբարանի միակ կահույքը, ըստ Աստծո որոշման, Ուխտի տապանակն էր, որը ակացիայի փայտից պատրաստված և ոսկով պատված մի տուփ էր։ Նրա կափարիչը կոչվում էր ողորմության աթոռ կամ բարեհաճության վայր։ Ներսում տասը պատվիրանների երկու տախտակներն էին, սակայն դրանք ծածկված էին ողորմության աթոռով՝ ցույց տալով, որ մեզ համար Քրիստոսի քավության […]