«…որպեսզի անարատ Աստծու անբիծ և անմեղ զավակները լինեք այն կամակոր և խոտոր սերնդի մեջ, որի մեջ պիտի երևաք որպես աշխարհում լույս տվողներ: Փիլիպպեցիներին 2:15 Մեր անձերը խոնարհեցնելու արդյունքը շատ գեղեցիկ է` «մենք շողում ենք որպես աշխարհի լույս»։ Խոնարհությունը մեզ հնարավորություն է տալիս «շողալու, ինչպես աստղերը տիեզերքում» (Փիլիպպեցիներին 2:15): Այն Աստծու ժողովրդին բոլորովին տարբեր է դարձնում […]

Մենք միշտ պետք է մտապահենք, որ այն մեղքի բուն էությունը, որի մեջ Ադամն ընկավ՝ փորձվելով սատանայից, ճիշտ նույնն էր, ինչ սատանայի սեփական մեղքին էությունը: Դա հպարտության մեղքն էր, որն առաջնորդեց Աստծու դեմ ապստամբության: Ծննդոց երրորդ գլխում սատանան Ադամին ու Եվային մոտեցավ իր իսկ գայթակղությամբ, որն էր անհնազանդություն Աստծու նկատմամբ: Եվ դա դրսևորվեց՝ ուտելով պարտեզի մեջտեղում […]