ԴԵԿՏԵՄԲԵՐԻ 19. «ՆՈՒՅՆԱՑՈՒՄ ԽԱՉԻ ՀԵՏ» Եկե՛ք բանակատեղից դուրս գնանք նրա մոտ։ Հիսուսին նվիրվելը պահանջում է խաչի հետ նույնացում, ինչպես նաև դուրս գնալ դեպի իր խաչելության վայրը։ Այս նվիրումը երկու բան է բացառում. անձը հաճեցնելը և աշխարհին հաճեցնելը․ «Ի՛նձ նմանվեցեք, եղբայրնե՛ր, և այնպես ապրողների՛ն նայեցեք, ինչպես որ մեզ օրինակ ունեք։ Որովհետև շատերն են գնում, որոնց մասին […]
Եկե՛ք բանակատեղից դուրս գնանք նրա մոտ։ Եբրայեցիների նամակի տասնմեկերորդ «Եկե՛ք» վճիռը 13-րդ գլխում է։ «Դրա համար Հիսուսն էլ, որպեսզի բուն իր արյունով ժողովրդին սրբի դռան դրսի կողմում չարչարվեց, ուրեմն եկե՛ք բանակատեղից դուրս գնանք նրա մոտ ու նրա նախատինքը մեզ վրա վերցնենք, որովհետև այստեղ հաստատուն մնացող քաղաք չունենք, այլ հանդերձյալն ենք որոնում»։ Երայեցիներին 13:12-14 Այս հատվածը […]
ՆՈՅԵՄԲԵՐԻ 10. «ՈՒՐԱՆԱԼ ՄԵՐ ԿԱՄՔԸ» Ընթանանք դեպի հասունություն։ Հին Կտակարանի քահանայի հատկանշական գործը զոհ մատուցելն էր։ Եվ այսպես, քահանա լինելով՝ Հիսուսը պետք է զոհ մատուցեր։ Քանի որ նա ղևտացի չէր, նա չէր կարող օրենքի զոհը մատուցել, ըստ այդմ նա մատուցեց իր յուրահատուկ քահանայական զոհը, որն իր աղոթքն էր։ «Նա, ով իր մարմնի օրերում սաստիկ աղաղակով […]
ՍԵՊՏԵՄԲԵՐԻ 21. «ՉԱՐՉԱՐԱՆՔ ԵՎ ԹԱԳԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆ» Ես որդեգրության հոգին եմ ընդունել, որով աղաղակում եմ. «Աբբա՜, Հա՛յր» Հռոմեացիներին 8:8-ում Պողոսը գրում է. «Որովհետև այնպես եմ դատում, որ այս ժամանակի չարչարանքներն արժանի չեն համեմատվելու այն գալիք փառքի հետ, որ հայտնվելու է մեր մեջ»։ Եթե ցանկանում ենք թագավորել Քրիստոսի հետ, ուրեմն պետք է պատրաստվենք չարչարվելու։ 2-րդ Տիմոթեոսում կարդում ենք. […]