ՄԱՐՏԻ 10. «Ու՞Մ ԵՆՔ ԾԱՌԱՅԵԼՈՒ» Իմ մարմնի անդամներն արդարության գործիքներ են՝ հնազանդված Աստծուն՝ Նրան ծառայելու և փառավորելու համար։ «Դուք չգիտե՞ք, որ ում ձեր անձերը ծառա եք ներկայացնում՝ նրան հնազանդվելու, ծառաներ եք նրան, որին հնազանդվում եք. թե՛ մեղքին, որ դեպի մահ է առաջնորդում, և թե՛ հնազանդությանը՝ դեպի արդարություն»։ Հռոմեացիներին 6:16 Պողոսն ասում է, որ երբ մենք […]
ՄԱՐՏԻ 8. «ՇԱՐԺՎԵԼ ԱՌԱՋ» Իմ մարմնի անդամներն արդարության գործիքներ են՝ հնազանդված Աստծուն՝ Նրան ծառայելու և փառավորելու համար։ Մենք պետք է ընտրություն կատարենք։ Ինչ-որ մի բան պատրաստվում է տիրել մեզ վրա։ Այն կարող է լինել մեղքը կամ էլ արդարությունը։ Եթե մենք ասում ենք, որ ընտրել ենք արդարությունը, ապա կարող ենք հավատալ, որ կփորձվենք։ Սատանան երբեք չի […]
ՄԱՐՏԻ 7. «ՀՆԱԶԱՆԴՎԱԾ ԱՍՏԾՈՒՆ» Իմ մարմնի անդամներն արդարության գործիքներ են՝ հնազանդված Աստծուն՝ Նրան ծառայելու և փառավորելու համար։ Պողոսն ասաց. «Սրա համար թող մեղքը ձեր մահկանացու մարմնի մեջ չթագավորի, որ նրա ցանկություններին հնազանդվեք։ Եվ ձեր անդամները որպես անիրավության գործիք մի՛ հանձնեք մեղքին, այլ ձեր անդամները ներկայացրեք Աստծուն, որպես մեռելներից կենդանացածներ, և ձեր անդամները՝ արդարության գործիք՝ Աստծուն» […]
ՄԱՐՏԻ 3. «ՎՃՌԱԿԱՆ ՀՆԱԶԱՆԴՈՒԹՅՈՒՆ» Իմ մարմինը տաճար է Սուրբ Հոգու համար՝ փրկագնված, մաքրված և սրբագործված Հիսուսի արյամբ Այս դավանությունն անելու համար մենք պետք է վճռական լինենք։ Քրիստոնեությունը վճռական կրոն է։ Վճռական կամ արմատական բառը նշանակում է գործ ունենալ արմատների հետ։ Երբ Հովհաննես Մկրտիչը ներկայացրեց Ավետարանը և Հիսուսին, ասաց. «Արդեն կացինն էլ ծառերի արմատին դրված է. […]
ՆՈՅԵՄԲԵՐԻ 10. «ՈՒՐԱՆԱԼ ՄԵՐ ԿԱՄՔԸ» Ընթանանք դեպի հասունություն։ Հին Կտակարանի քահանայի հատկանշական գործը զոհ մատուցելն էր։ Եվ այսպես, քահանա լինելով՝ Հիսուսը պետք է զոհ մատուցեր։ Քանի որ նա ղևտացի չէր, նա չէր կարող օրենքի զոհը մատուցել, ըստ այդմ նա մատուցեց իր յուրահատուկ քահանայական զոհը, որն իր աղոթքն էր։ «Նա, ով իր մարմնի օրերում սաստիկ աղաղակով […]
ՀՈԿՏԵՄԲԵՐԻ 21. «ՋԱՆԱՍԻՐՈՒԹՅԱՆ ՊՏՈՒՂԸ» Ջանասե՛ր լինենք Ջանասիրությունը կարող է պտուղ տալ հաղորդակցությունը զարգացնելու միջոցով։ Մենք չպետք է ինքնուրույն ապրենք քրիստոնեական կյանքը։ Սուրբ Գիրքն ասում է, որ բոլորս մեկ մարմնի անդամներ ենք և մեկս մյուսի կարիքն ունենք (տե՛ս, օրինակ, Հռոմեացիներին 12:4-5)։ Ես հաճախ մտածում եմ, թե ինչպես էր Դավիթը դուրս գալիս Գողիաթի դեմ՝ առվից հինգ հարթ […]
ՀՈՒՆԻՍԻ 26. «ՀՆԱԶԱՆԴՈՒԹՅԱՆ ՄԵԿ ՔԱՅԼ» Ես արդարացած եմ հավատքով «Որովհետև ինչպես որ մեկ մարդու անհնազանդությունով շատերը մեղավոր եղան, այնպես էլ մեկի հնազանդությւոնով շատերը արդարներ կլինեն»։ Հռոմեացիներին 5:19 Ադամի մեկ անհնազանդ գործի պատճառով շատերը, այսինքն՝ իր բոլոր հետնորդները, մեղավորներ դարձան։ Բայց Հիսուսի հնազանդության մեկ գործով բոլոր նրան հավատացողներն արդարներ դարձան։ Այս զուգահեռը կարևոր է, որովհետև Ադամի […]
ՀՈՒՆԻՍԻ 23. «ՀՆԱԶԱՆԴՎԵԼ ԱՍՏԾՈ ՀՐԱՀԱՆԳՆԵՐԻՆ» Ես Քրիստոսի ընկերն եմ Երբ Աստված պատրաստվում է սովորեցնել, Նա ընտրում է Իր աշակերտներին ըստ նրանց բնավորության, այլ ոչ թե ըստ նրանց մտային կարողության, գիտական աստիճանների կամ հասարակական կարգավիճակի։ Նրան պետք է Իր հանդեպ նրանց սրտի ներքին վերաբերմունքը՝ անսահման հնազանդության ու հարգանքի վերաբերմունքը։ Այնուհետև Աստված կազմում է ծրագիրը։ Նա այդ […]
ՀՈՒԼԻՍԻ 29. «ՀՆԱԶԱՆԴՈՒԹՅՈՒՆ ԱՍՏԾՈՒՆ՝ ՇՆՈՐՀՔԻ ՆԵՐՔՈ» Ես սուրբ եմ Ո՞րն է տարբերությունը Աստծուն օրենքի տակ հնազանդվելու և Աստծուն շնորհքի տակ հնազանդվելու միջև։ Այս երկուսի վերջնական նպատակը Աստծուն հնազանդվելն է։ Սակայն այս հնազանդությունը տարբեր կերպերով է իրագործվում։ Իմաստը պարզեցնելու համար եկե՛ք անդրադառնանք մի հասարակ պատվիրանի, որը տրված է և՛ Հին Կտակարանում՝ Մովսեսի օրենքի ներքո, և՛ Նոր […]