ՄՆՈՅԵՄԲԵՐԻ 30. «ԱՌԱՋ ՆԱՅԵՆՔ ՔՐԻՍՏՈՍԻՆ» Զգույշ լինենք իրար հանդեպ Ութերորդ «Եկե՛ք» կոչը հունարեն բնագրով ասում է. «Իրար նայենք՝ իրար սիրո ու բարի գործերի մղելով» (տե՛ս Եբրայեցիներին 10:24)։ Սակայն եկե՛ք վերադառնանք Եբրայեցիներին 13:1-ին, որտեղ նույն «նայենք» բառն է գործածված։ Կարդում ենք. «Նայեցե՛ք մեր դավանության Առաքյալին ու Քահանայապետին՝ Քրիստոս Հիսուսին»։ Եթե նայենք Հիսուսին, ապա արդյունքն այն կլինի, […]
ՆՈՅԵՄԲԵՐԻ 29. «ՁԵՌՔԲԵՐՎԱԾ ՀՄՏՈՒԹՅՈՒՆ» Զգույշ լինենք իրար հանդեպ։ Ծառայելը հմտություն է, որը պետք է ձեռք բերենք։ Այն պարզապես մի ակնթարթում չի լինում, և այն հաստատապես մեր բնությունից չէ։ Օրինակի համար, ռեստորանի մատուցողը մի անձնավորություն է, ով, ինչ-որ իմաստով, կանչված է ծառայելու։ Սակայն նա կարիք ունի վարժեցնելու իրեն։ Ես մի ընկեր ունեմ, ով մի ժամանակ մատուցող […]
ՆՈՅԵՄԲԵՐԻ 28. «ԳԱՀԸՆԿԵՑ ԱՆԵԼՈՎ ՄԵՐ ԱՆՁԵՐԸ» Զգույշ լինենք իրար նկատմամբ։ Մարդկանց ծառայել կամենալու հետ կապված՝ ուզում եմ՝ նայենք Պողոսի գրած մեկ այլ հատված, որը նա հասցեագրել էր կորնթացի քրիստոնյաներին։ Պողոսն անցյալում մի խիստ, օրինապահ, ուղղահավատ հրեա էր։ Նա փարիսեցի էր և րաբբի լինելու որակավորում ուներ։ Նա մի այնպիսի արդարություն ուներ, որն իրեն զատել էր մարդկանցից, […]
ՆՈՅԵՄԲԵՐԻ 27. «ՈՒՆԱՅՆԱՑՆԵԼՈՎ ՄԵՐ ԱՆՁԵՐԸ» Զգույշ լինենք իրար նկատմամբ։ Փիլիպպեցիներին 2-րդ գլխում Պողոսն ասում է, որ մենք կարիք ունենք հետևելու Հիսուսի օրինակին։ Ես միշտ ասում եմ, որ մեր վերաբերմունքն է որոշում մեր մոտեցումները, իսկ մեր մոտեցումները որոշում են արդյունքը։ Ահա մի վերաբերմունք, որը պետք է զարգացնենք մեր մեջ. «Ձեզանից յուրաքանչյուրը թող այն մտածմունքն (վերաբերմունքը) ունենա, […]
ՆՈՅԵՄԲԵՐԻ 26. «Ի ՀԱՅՏ ԲԵՐԵԼ ԼԱՎԱԳՈՒՅՆԸ» Իրար նկատմամբ զգույշ լինենք։ «Եվ իրար նկատմամբ զգույշ լինենք՝ իրար սիրո ու բարի գործերի մղելով։ Եվ մեր՝ իրար հետ հավաքվելը չթողնենք, ինչպես ոմանց սովորությունն է, այլ իրար հորդորենք, և այնքան ավելի, որքան տեսնում եք, որ օրը մոտեցել է»։ Եբրայեցիներին 10:24-25 Հիմա պիտի նայենք ութերորդ «Եկե՛ք» քայլը, որը գտնվում է […]
Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանությունը Եբրայեցիներին 11-րդ գլխում մենք գտնում ենք հավատի սահմանումը։ Հավատը միակ բառն է, որի սահմանումը պարզորոշ կերպով ձևակերպված է Աստվածաշնչում։ «Հավատն էլ հուսացված բաների հաստատումը ու չերևացող բաների ապացույցն է» (Եբրայեցիներին 11:1)։ Այստեղ հավատի և հույսի միջև հարաբերություն ենք տեսնում։ Հավատն այստեղ է և հիմա է, իսկ հույսը ապագայի համար […]
Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանությունը Մենք պետք է շեշտենք հավատի կենսական կարևորությունը։ Ես քեզ կասեմ, այն, ինչ Հիսուսն ասաց Պետրոսին. «Բայց ես քեզ համար աղոթեցի, որ քո հավատը չպակասի» (Ղուկաս 22:32)։ Հավատը գլխավոր պարտադիր պայմանն է Աստծուն պատկանելու և զավակ լինելու Աբրահամին, ով «ով թլփատության հայր է ոչ միայն նրանց, ովքեր թլփատությունից են, այլ […]
ՆՈՅԵՄԲԵՐԻ 23. «ՃԱԿԱՏԱՄԱՐՏ ԽՈՍՏՄԱՆ ՀԱՄԱՐ» Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանություն։ Ամեն անգամ, երբ բժշկության ծառայություն եմ անցկացրել, սովորաբար խնդրել եմ մարդկանց, որ վերոնշյալ դավանությունն անեն, որպեսզի այն նրանց պատրաստ դարձնի բժշկության համար։ Թույլ տվեք բացատրել։ Եթե երիկամների խնդիր ունեք, ապա պետք է դավանեք. «Հիսուսն ինքը (հիշե՛ք, որ շեշտը նրա վրա է) վերցրեց իմ տկարություններն […]
Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանությունը ճիշտ դավանություն անելու և այն անսայթաք ու պինդ բռնելու սկզբունքի հետ կապված՝ եկեք նայենք Աբրահամի օրինակին, ինչպես որ Պողոսը պատկերում է նրան։ Աբրահամը լավագույն օրինակներից մեկն է, որ անսայթաք մնաց։ Ինչպես Պողոսն է գրում․ <<Եվ հավատով չթուլացավ, այսինքն՝ իր մարմնին չնայեց, որ արդեն մեռած էր՝ ինքը հարյուր տարեկան լինելով, […]
Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանությունը Հավատի և երևույթի միջև կապ չկա։ Սովորական մարդն ապրում է երևույթով՝ վստահելով իր զգայարաններին և հավատալով միայն նրան, ինչ իր զգայարաններն են ասում։ Սակայն քրիստոնեական կյանքում՝ հոգևոր կյանքում, մենք չպետք է վստահենք մեր զգայարաններին։ 2-րդ Կորնթացինորին 5:7-ն ասում է մեզ. «Որովհետև հավատով ենք ընթանում և ոչ թե երևույթով»։ Մենք […]