Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանությունը Եբրայեցիներին 11-րդ գլխում մենք գտնում ենք հավատի սահմանումը։ Հավատը միակ բառն է, որի սահմանումը պարզորոշ կերպով ձևակերպված է Աստվածաշնչում։ «Հավատն էլ հուսացված բաների հաստատումը ու չերևացող բաների ապացույցն է» (Եբրայեցիներին 11:1)։ Այստեղ հավատի և հույսի միջև հարաբերություն ենք տեսնում։ Հավատն այստեղ է և հիմա է, իսկ հույսը ապագայի համար […]
Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանությունը Մենք պետք է շեշտենք հավատի կենսական կարևորությունը։ Ես քեզ կասեմ, այն, ինչ Հիսուսն ասաց Պետրոսին. «Բայց ես քեզ համար աղոթեցի, որ քո հավատը չպակասի» (Ղուկաս 22:32)։ Հավատը գլխավոր պարտադիր պայմանն է Աստծուն պատկանելու և զավակ լինելու Աբրահամին, ով «ով թլփատության հայր է ոչ միայն նրանց, ովքեր թլփատությունից են, այլ […]
ՆՈՅԵՄԲԵՐԻ 23. «ՃԱԿԱՏԱՄԱՐՏ ԽՈՍՏՄԱՆ ՀԱՄԱՐ» Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանություն։ Ամեն անգամ, երբ բժշկության ծառայություն եմ անցկացրել, սովորաբար խնդրել եմ մարդկանց, որ վերոնշյալ դավանությունն անեն, որպեսզի այն նրանց պատրաստ դարձնի բժշկության համար։ Թույլ տվեք բացատրել։ Եթե երիկամների խնդիր ունեք, ապա պետք է դավանեք. «Հիսուսն ինքը (հիշե՛ք, որ շեշտը նրա վրա է) վերցրեց իմ տկարություններն […]
Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանությունը ճիշտ դավանություն անելու և այն անսայթաք ու պինդ բռնելու սկզբունքի հետ կապված՝ եկեք նայենք Աբրահամի օրինակին, ինչպես որ Պողոսը պատկերում է նրան։ Աբրահամը լավագույն օրինակներից մեկն է, որ անսայթաք մնաց։ Ինչպես Պողոսն է գրում․ <<Եվ հավատով չթուլացավ, այսինքն՝ իր մարմնին չնայեց, որ արդեն մեռած էր՝ ինքը հարյուր տարեկան լինելով, […]
Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանությունը Հավատի և երևույթի միջև կապ չկա։ Սովորական մարդն ապրում է երևույթով՝ վստահելով իր զգայարաններին և հավատալով միայն նրան, ինչ իր զգայարաններն են ասում։ Սակայն քրիստոնեական կյանքում՝ հոգևոր կյանքում, մենք չպետք է վստահենք մեր զգայարաններին։ 2-րդ Կորնթացինորին 5:7-ն ասում է մեզ. «Որովհետև հավատով ենք ընթանում և ոչ թե երևույթով»։ Մենք […]
Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանությունը Եբրայեցիներին 3:1-ը մեզ խրատում է, որ ճիշտ դավանություն անենք։ Այնուհետև, Եբրայեցիներին 4:14-ն ասում է, որ մեր «դավանությունը պինդ բռնենք»։ Երբ Աստվածաշունչը Հիսուսին մեր Քահանայապետն է կոչում, մենք անմիջապես գիտակցում ենք, որ մեր անունից արվող նրա ծառայությունը կազմվում է ըստ մեր դավանությունների։ Մեր դավանությունը պինդ բռնել նշանակում է, որ չպետք […]
Մոտենանք Սրբարանին Երբ քահանան խնկով և արյունով Սրբարան էր մտնում, նա պետք է յոթն անգամ ցողեր արյունը ողորմության աթոռի վրա, որը քավության պատկերն էր, ինչպես նաև յոթն անգամ՝ ողորմության աթոռի առջև։ Աստծո կանոնակարգը բոլորովին առանձնահատուկ էր. ոչ թե վեցն անգամ, ոչ թե ութն անգամ, այլ՝ յոթն անգամ։ Այնուհետև, Եսայայի գրքում գտնում ենք Հիսուսի զոհաբերության մարգարեական […]
Մոտենանք Սրբարանին։ Հին Կտակարանում Ղևտացիների գիրքը պարունակում է Իսրայելի՝ ահարոնյան քահանայության ծիսակարգերը։ Տերն ասաց. «Որովհետև մարմնի հոգին արյան մեջ է, և Ես ձեզ տվեցի այն, որ սեղանի վրա ձեր հոգիների համար քավություն անեք, որովհետև արյունն է, որ քավություն է անում իր մեջ եղող հոգով» (Ղևտացիներին 17:11)։ Դա մի զարմանահրաշ մարգարեություն է, որը Հիսուսի միջոցով իրականացավ […]
Մոտենանք Սրբարանին Պողոսը Եփեսոսի եկեղեցուն (ինչպես նաև մեզ բոլորիս) գրեց. «Բայց Աստված, որ հարուստ է ողորմությամբ, իր առատ սիրո համար, որով մեզ սիրեց, երբ մեռած էինք հանցանքներում, մեզ Քրիստոսի հետ կենդանացրեց։ …Նրա հետ մեզ հարություն տվեց և նրա հետ նստեցրեց երկնքում՝ Քրիստոս Հիսուսով»։ Եփեսացիներին 2:4-6 Ուշադրությու՛ն դարձրեք Հիսուսի հետ նույնանալու այս երեք փուլերին։ Առաջին, մենք […]
Մոտենանք Սրբարանին Ըստ Եբրայեցիներին 10:22-ի՝ անհրաժեշտ է չորս պարտադիր պայման կատարել՝ ողորմության աթոռին և Սրբարանի գահին մոտենալու համար։ Նախ պետք է «ճշմարիտ սիրտ» ունենալ, երկրորդ՝ «լիակատար հավատ», երրորդ՝ «մեր սրտերը չար խղճմտանքից մաքրված», և չորրորդ՝ «մեր մարմինը մաքուր ջրով լվացված»։ Եկե՛ք հակիրճ անդրադառնանք սրանցից յուրաքանչյուրին․ 1. Ճշմարիտ սիրտ. մենք Աստծուն մոտենում ենք մեր սրտով, այլ […]