Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանությունը Եբրայեցիներին 11-րդ գլխում մենք գտնում ենք հավատի սահմանումը։ Հավատը միակ բառն է, որի սահմանումը պարզորոշ կերպով ձևակերպված է Աստվածաշնչում։ «Հավատն էլ հուսացված բաների հաստատումը ու չերևացող բաների ապացույցն է» (Եբրայեցիներին 11:1)։ Այստեղ հավատի և հույսի միջև հարաբերություն ենք տեսնում։ Հավատն այստեղ է և հիմա է, իսկ հույսը ապագայի համար […]
ՆՈՅԵՄԲԵՐԻ 23. «ՃԱԿԱՏԱՄԱՐՏ ԽՈՍՏՄԱՆ ՀԱՄԱՐ» Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանություն։ Ամեն անգամ, երբ բժշկության ծառայություն եմ անցկացրել, սովորաբար խնդրել եմ մարդկանց, որ վերոնշյալ դավանությունն անեն, որպեսզի այն նրանց պատրաստ դարձնի բժշկության համար։ Թույլ տվեք բացատրել։ Եթե երիկամների խնդիր ունեք, ապա պետք է դավանեք. «Հիսուսն ինքը (հիշե՛ք, որ շեշտը նրա վրա է) վերցրեց իմ տկարություններն […]
Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանությունը Հավատի և երևույթի միջև կապ չկա։ Սովորական մարդն ապրում է երևույթով՝ վստահելով իր զգայարաններին և հավատալով միայն նրան, ինչ իր զգայարաններն են ասում։ Սակայն քրիստոնեական կյանքում՝ հոգևոր կյանքում, մենք չպետք է վստահենք մեր զգայարաններին։ 2-րդ Կորնթացինորին 5:7-ն ասում է մեզ. «Որովհետև հավատով ենք ընթանում և ոչ թե երևույթով»։ Մենք […]
Անսայթաք և պինդ բռնենք մեր դավանությունը Եբրայեցիներին 3:1-ը մեզ խրատում է, որ ճիշտ դավանություն անենք։ Այնուհետև, Եբրայեցիներին 4:14-ն ասում է, որ մեր «դավանությունը պինդ բռնենք»։ Երբ Աստվածաշունչը Հիսուսին մեր Քահանայապետն է կոչում, մենք անմիջապես գիտակցում ենք, որ մեր անունից արվող նրա ծառայությունը կազմվում է ըստ մեր դավանությունների։ Մեր դավանությունը պինդ բռնել նշանակում է, որ չպետք […]
ՀՈԿՏԵՄԲԵՐԻ 28. «ԻՆՉ ՆԵՂՈՒԹՅՈՒՆ ԷԼ ԼԻՆԻ» Պի՛նդ բռնենք դավանությունը Երբ Աստվածաշունչն ասում է, որ պինդ բռնենք դավանությունը (Եբրայեցիներին 4:14), իրականում սրանից բխում է մի նախազգուշացում այն մասին, որ մենք այնպիսի նեղությունների կենթարկվենք, որոնց պատճառով գուցե հետ կանգնենք նրանից, ինչ ասել ենք։ Սակայն մենք չպետք է ընկրկենք, այլ պետք է պինդ բռնենք մեր այն դավանությունը, որը […]
ՀՈԿՏԵՄԲԵՐԻ 27. «ՄԵՐ ԽՈՍՔԵՐԻ ՊՏՈՒՂԸ» Պի՛նդ բռնենք դավանությունը Ամբողջ Աստվածաշունչը ցույց է տալիս, որ մեր խոսքերը որոշում են մեր ճակատագիրը։ Ինչպես կարդում ենք Առակաց 18:21-ում. «Մահն ու կյանքը լեզվի ձեռքին է, և նրան սիրողը կուտի նրա պտուղը»։ Լեզուն կա՛մ մահ կբերի մեր կյանքում, եթե սխալ դավանություն անենք, կա՛մ էլ՝ կյանք, եթե ճիշտ դավանություն անենք։ Ինչ […]
ՀՈԿՏԵՄԲԵՐԻ 26. «ՍԻՐՏԸ ԵՎ ԲԵՐԱՆԸ» Պի՛նդ բռնենք դավանությունը Հռոմեացիներին տասներորդ գլխում ավելի հստակ քան որևէ այլ տեղ Նոր Կտակարանում, Պողոսը բացատրում է, թե ինչ է անհրաժեշտ փրկության համար։ Նա այսպես է սկսում. «Խոսքը քեզ մոտիկ է, քո բերանում և քո սրտում է, այսինքն՝ հավատի խոսքը, որ մենք քարոզում ենք, որովհետև եթե Հիսուսին բերանովդ Տեր դավանես […]
ՀՈԿՏԵՄԲԵՐԻ 25. «ՄԵՐ ՓԱՍՏԱԲԱՆԸ» Պի՛նդ բռնենք դավանությունը Հիսուսը «մեր դավանության Քահանայապետն» է (Եբրայեցիներին 3:1)։ Մեր դավանությունը Հիսուսին արձանագրում է որպես մեր Քահանայապետ, սակայն հակառակը նույնպես, ցավոք, ճշմարիտ է։ Եթե դավանություն չենք անում, ուրեմն Քահանայապետ չունենք։ Ոչ թե Հիսուսն է դադարում մեր Քահանայապետը լինելուց, այլ մենք չենք հնարավորություն տալիս, որ նա մեր Քահանայապետի ծառայությունն անի։ Նա […]
ՀՈԿՏԵՄԲԵՐԻ 24. «ԽՈՍՔԵՐ, ՈՐ ԱՍՈՒՄ ԵՆՔ» Պի՛նդ բռնենք դավանությունը Դավանության համար մեկ այլ բառ է վկայությունը։ Հայտնության գրքում կարդում ենք. «Եւ նրանք հաղթեցին նրան (սատանային) Գառան արյունով ու իրենց վկայության խոսքով (Հայտնություն 12:11) ։ Մենք հասկացել ենք, որ սատանային հաղթում ենք, երբ անձնապես վկայում ենք, թե, ըստ Աստծո Խոսքի, Հիսուսի արյունն ինչ է անում մեզ […]
ՀՈԿՏԵՄԲԵՐԻ 23. «ՃԻՇՏ ԴԱՎԱՆՈՒԹՅՈՒՆ ԱՆԵԼԸ» Պի՛նդ բռնենք դավանությունը Ես կարող եմ «դավանության» պատկերավոր նկարագրությունը տալ մի գրքից, որը վերնագրված է «Չարից մի՛ վախեցիր», և որի հեղինակն է մի աքսորյալ հրեա՝ Նաթան Շարանսկին։ Շարանսկին քրիստոնյա չէր, բայց և այնպես ՊԱԿ-ը (սովետական գաղտնի ոստիկանություն) ձերբակալեց նրան և ինը տարվա տառապանքի մատնեց։ Երբ կարդացի նրա պատմությունը, ՊԱԿ-ի մեջ […]